به راستی هورمون عشق قلب را احیا می‌کند؟
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۲۷۶۷
اکسی‌توسین که گاهی اوقات «هورمون عشق» نامیده می‌شود، ممکن است به درمان قلب‌های آسیب دیده کمک کند. در واقع محققان در مطالعه جدیدی که روی گورخرماهی و با استفاده از سلول‌های انسانی انجام شده، متوجه شدند که این هورمون ساخته شده از مغز، می‌تواند به بازسازی بافت قلب پس از آسیب کمک کند و از نظر تئوری، روزی می‌تواند در درمان حملات قلبی مورد استفاده قرار گیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اکسی‌توسین به دلیل نقش شناخته‌شده‌ای که در ایجاد پیوندهای اجتماعی و اعتماد بین افراد دارد، به هورمون «عشق» یا «نوازش کردن» لقب داده شده است. با این حال، هورمون عشق همچنین بسیاری از عملکردهای دیگر مانند تحریک انقباضات در هنگام زایمان و افزایش شیردهی پس از آن را نیز انجام میدهد. علاوه بر این، با کاهش فشار خون، کاهش التهاب و انتشار رادیکال‌های آزاد، به محافظت از سیستم قلبی عروقی در برابر آسیب کمک می‌کند.
کمک هورمون عشق به ترمیم قلبحالا دانشمندان، در مطالعه جدیدی، یکی دیگر از مزایای بالقوه اکسی‌توسین را مشخص کرده‌اند. حداقل در گورخرماهی، این هورمون به قلب کمک می‌کند تا سلول‌های ماهیچه‌ای مرده و آسیب دیده‌ای با نام «کاردیومیوسیت» (cardiomyocytes) را بازیابی کند که انقباضات قلب را تقویت می‌کنند. نتایج اولیه در سلول‌های انسانی نشان میدهد که اکسی‌توسین اگر با زمان و دوز مناسبی ارائه شود، می‌تواند تاثیرات مشابهی برای انسان‌ها داشته باشد.
نویسندگان مطالعه در گزارش خود خاطرنشان کردند که قلب توانایی بسیار محدودی در ترمیم یا جایگزینی بافت آسیب دیده یا مرده دارد. اما چندین مطالعه نشان می‌دهند که پس از یک آسیب مانند حمله قلبی، زیرمجموعه‌ای از سلول‌ها در بیرونی‌ترین غشای قلب به نام اپی‌کاردیوم هویت جدیدی پیدا می‌کنند.
این سلول‌ها به لایه‌ای از بافت قلب که ماهیچه‌ها در آن قرار دارند، مهاجرت کرده و به سلول‌های بنیادی تبدیل می‌شوند که سپس می‌توانند به چندین نوع سلول قلبی از جمله کاردیومیوسیت تبدیل شوند.
محققان توضیح می‌دهند که با تشویق بیشتر سلول‌های اپی‌کاردیوم به تبدیل شدن به کاردیومیوسیت‌ها، می‌توان به بازسازی قلب پس از آسیب کمک کرد.
البته با توجه به اینکه مطالعه جدید دانشمندان در مخازن ماهی و ظروف آزمایشگاهی انجام شده است، هنوز فاصله زیادی با استفاده نظری از این رویکرد برای انسان‌ها داریم. «آیتور آگویر»، نویسنده ارشد این پژوهش از دانشگاه ایالتی میشیگان می‌گوید: «در آینده، باید اکسی‌توسین را در انسان و پس از آسیب قلبی بررسی کنیم. به‌طور کلی آزمایش‌های پیش بالینی روی حیوانات و آزمایش‌های بالینی روی انسان برای حرکت رو به جلو یک امر ضروری است.»
227227
کد خبر 1679372منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: بیماری قلبی مست عشق بیماری های خاص هورمون عشق اکسی توسین سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۲۷۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درمان MS با کمک نانومواد ممکن شد
تیمی از بیمارستان ملی پاراپلیگیکس(SESCAM) ، با همکاری محققان موسسه علوم مواد مادرید (ICMM-CSIC)، نشان دادند که چگونه دستگاه‌های کشت سلولی جدید مبتنی بر اکسید گرافن می‌توانند عملکرد ضد التهابی سلول‌های سرکوبگر میلوئید (MDSCS ) را حفظ کنند.این عملکرد می‌تواند هنگام جدا کردن سلول‌های ضدالتهابی برای درمان افراد مبتلا به بیماری اسکلروز بسیار مهم باشد.
دیگو کلمنته از محققان این پروژه می‌گوید: «برای کنترل التهاب در بیماری‌هایی مانند مولتیپل اسکلروز، سلول‌های سرکوبگر میلوئید باید حالت نابالغ خود را حفظ کنند. با این حال، هنگام استخراج از مغز استخوان و کشت در آزمایشگاه، آن ها به سرعت بالغ می‌شوند و با این کار توانایی فعالیت سرکوب‌کننده سیستم ایمنی خود را از دست می‌دهند. با این کار، این سلول‌ها برای درمان افراد مبتلا به این نوع بیماری عصبی مناسب نیستند.
در این پروژه محققان، دستگاه جدیدی بر اساس کشت سلولی ساختند که دارای پوششی از جنس ورق‌های اکسید گرافن احیا شده است. این دستگاه موجب می‌شود تا سلول‌های سرکوبگر میلوئید مغز استخوان که از حیوانات مبتلا به مولتیپل اسکلروز استخراج شده دارای شرایط بلوغ و فعالیت شبیه به سلول‌های اصلی در بدن باشد. این ابزار می‌تواند یک پشتیبان خوب برای استفاده در آینده در درمان سلولی برای مولتیپل اسکلروزیس باشد.»
در سال های اخیر نانوپزشکی به عنوان یک زمینه انقلابی برای توسعه برنامه‌های جدید پزشکی ظاهر شده است. در میان مهمترین نانومواد مورد بررسی برای کاربردهای زیست‌پزشکی، مشتقات گرافن در حال تبدیل شدن به گزینه‌امیدوارکننده برای مصارف تشخیصی و درمانی هستند.
کونچی سرانو از محققان ICMM-CSIC این پروژه می‌گوید: «یکی دیگر از جنبه‌های جالب این تحقیق در تطبیق‌پذیری اکسید گرافن است. این کار به ما اجازه داده است تا نشان دهیم که اصلاح فیزیکوشیمیایی این نانومواد موجب می‌شود تا برخی ویژگی‌های بیولوژیکی ویژه و گاهی متضاد روی سلول‌های سرکوبگر میلوئید ایجاد شود.»
چنین مطالعه‌هایی در بخش اصلاح زیستی سلول‌های سرکوبگر میلوئید از طریق نانومواد مبتنی بر گرافن نشان میدهد که همه کاره بودن آن ها باعث می‌شود تا ابزارهای نانویی برای اصلاح سلول‌های سرکوبگر میلوئید در زمینه‌های مختلف پاتولوژیکی، مانند بیماری‌های خود ایمنی، مناسب شوند.
منبع: خبرگزاری برنا
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود